انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

« لطف الله »
خدايا نعمت الله هس1،چرا وامانده در راهس
من آن را مستحق باشم،همان الطاف الله هس
خدا از حالم آگاهس ،مرا سدي كه در راهس
گناه و درد من سختس ، دوايش لطف الله هس
خدا از من گناهانس،به پيشت خوارو رسوا هس
گناه از خود چه ميدانم،اميدم بر لطفت آگاهس
خدا از ما كه آگاهس، زِ ما جُرم و گناهانس
يكي نامش رحيم است آن،يكي ديگركه رحمانس
خداهركس گنهكارس،به نزدت زشت وبد نامس
مرا با تو سر وكارس، خدا از حالم آگاهس
خداهركس كه خودخواهس،نداند خود كه گمراهس
دلش از كار خود شادس،خدا از كارش آگاهس
خدايا كار ما سختس،به مثل اينكه بد بختس
به نزدت سهل و آسانس، اگر بر ما تو را لطفس
خدايا هر كه بد بختس ،شكر گر بشكند تلخس
هرآن كاري كند سختس،مگرلطفت برآن قهرس
خدايا هركه خوشبختس،هرآن كاري كندعقلس
به هر راهي روَد اهلس،تو را با آن همين رحمس
خدايا هر كه نادانس ، چو آن گرگ بيابانس
چوپان را گوسفندانس، كز آن گرگي هراسانس
شبانِ2 گوسفندانس ، زِ گرگش ترس نقصانس
زِ جان گوسفندانس ، در آن ره گرم جولانس
وظايف جزء ايمانس ،به هـر چيزي نگهبانس
اعانت3 بر امانتـهـا ، يقينـاً رسـم انسـانس
خدايا هر چه انسانس،به كار خويش حيرانس
چو چوپان در بيابانس ، اسير دست گرگانس
كس اَر4 پابست ايمانس ،گرسنه بهر يك نانس
اسير دست شيطانس، اگر عقلش زِ رحمانس
دراين دنيا همين راهس،رهي سختس ودشوارس
در اين ره بسكه5 آزارس،بشر را بارِ سربارس
بشر ناشي در اين راهس،نه از معنايش آگاهس
نه اين ره صاف وهموارس،نه دست حق وِرا يارس
خدا دنيا كه بدكارس،همش ظلم است و آزارس
بشر درآن گرفتارس،كه را فتحي در اين كارس
هر آنكس نيك و هوشيارس،زِ دنيا غرق آزارس
اگر نيك و نكو كارس، چرا رسواي بازارس
خدايا هركه بدكارس،نه خوابست و نه بيدارس
نه كارش چون طبيبانس،نه از كارش پشيمانس
خدا هركس جفاكارس،به كار خويش استادس
نه كارش نيك بنيادس،نه كس از ظلمش آزادس
خدايا اين چه دنيايس، كجايش نيك آبادس
دل ما بر كجا شادس،همش نيرنگ و بيدادس
خدا هركس تبهكارس ، به نيكان گرم آزارس
چوسنگي بر سر راهس،به هرنيكست بدخواهس
خدا هركس تبهكارس ، نـمي داند تبهكارس
نكو كاري نـمي داند ، همي داند در آزارس
خدايا اين چه دنيايس، چه شيريني به ما دادس
به نقش بيستون بينـم ، هنوز آواز فرهادس
هرآن فردي كه غفّارس،هرآن كاري كه دشوارس
برايش سهل و آسانس ،اگر لطفش درآن كارس
حسن ، آنكس كه ستّارس، برايش كار آسانس
بـپوشد هر گُل و خارس، همين معناي ستّارس
٭٭٭
1- هست 2- چوپان 3- ياريگري- مدد 4- اگر 5- چه بسيار كه-چندانكه
حسن مصطفایی دهنوی