انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

« زيور گوش »
خداوند دانا و فرهنگ و هوش
نگويد سخن ، تا نبودن خموش1
خدايي كه بر بندگان داد هوش
تو اي بنده در امر و نهيـَش بكوش
تو با كار نيكو ،به امرش بكوش
نگهدار ،آن امر و نهيـَش بگوش
خدايي كه بر بنده آرَد سروش2
سروش خفيـَش ، تو مخفي بـپوش
چو الهام يزدانـَت آيد به گوش
چه زيباس زيور كني بهر گوش
زِ زجر جهان ، بر نياور خروش
زِ زجر جهان، چشم دل را بپوش
عدو3 باش با دشمن و با عدوش
عدويش نـباشد ، بجز كور موش
دَم صبح و مغرب، برآور خروش
به تكبير و الله اكبر ، بكوش
زِ ستّاري اش ، جُرعه اي را بنوش
زِ لطف خودت،عيب خلقش بپوش
حسن از خدا ،گر تو داري سروش
به مخفي بگو ، بر نياور خروش
٭٭٭
1- ساكت- خاموش 2- آواز- نغمه- وحي 3- دشمن
حسن مصطفایی دهنوی