انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

« ماه صيام »
امـروز روز اول ، مـاه صیـام1 شد
خوردن به طول روز، بر آدم حرام شد
خوشبخت وخوش مرام شد،آنکس که تا به شام
چیزی نـخورد و خوردن آن وقت شام شد
فرخنده باد ، طالع2 هر کس که در صیام
ذکر خدا بگفت و فرخنـده نام شد
بدبخت و بد مرام شد آنکس، که در صیام
تهمت بـزد به کس و زبانـش لگام3 شد
ماه صیام ، ماه خداونـد عالـم است
دستور روزه اش که ز خیرالانام شد
تا وحی حق ،به سمع پیامبر نیکو کلام شد
نزدش زِ خلق حق ، چقدر ازدحام شد
پیغمبر(ص) آن کلام خدا را به خلق گفت:
از بهـر خلق ، مسأله ختم الکلام شد
آن امر و نهی حق،که پیغمبر به خلق گفت:
زآن ختم المرسلین ،که به ختم الکلام شد
نظم و نظام روزه ، پیمبـر بگفته است
زآن گفته اش که روزه ،به نظم و نظام شد
ختم پیامبران ، که مسائل به ما بگفت
از بهر ما ، که مسأله ختم الکلام شد
دُرج4 کلام حق ، زِ خدا گفته شد به ما
از بهـر مـا ، به منـزل دُرج کلام شد
خیرالانام رحمت حق را ، به ما رساند
رحمت زِ حق ، به همت خیرالانام شد
فتحی نکرد ، روزه ی واجب هر آنکه خورد
چون روزه واجب است،بهر خاص و عام شد
یک ماه روزه دار ، عبادت ذخیـره کرد
یک ماه عمـر روزه نـداران تمام شد
فریاد از آن جوان،که زِ مستیـش روزه خورد
چون کبکِ مست بُوَد ، زِ مستی به دام شد
مجرم بُوَد هر آنکه در این ماه روزه خورد
یا بهـر عیش و نوش ، پـی فعل خام شد
ماه صیام و آن شب قدرش ، به ذکر حق
همچون طواف کعبه ی بیت الحرام شد
لعنت بـر آن لعیـن ، که به قصد ولی حق
تیغـش برون به قصد علی(ع) ، از نیام5 شد
در روزه هر کسی زِ حرامـی کناره کرد
آن باده ی حلال ، برایـش به جـام شد
هر کس که روزه بود و شب قدر در نیاز
وحـی خدا ، به سوی دلـش چون پیام شد
دولت سـرای عاقبتـش را که می‌دهند
هـر کس که روزه دار به ماه صیام شد
بهـر دعای آن شب قدرش ، قیام کن
فیضـش بُوَد گهـی که قیامت ، قیام شد
یارب ترحمـی که من از بهـر خلق تو
بـنوشته ام نـصیحت و عمـرم تمام شد
گر فيض حق ، حسن طلبی ، روزه دار باش
بـر روزه دار ماه خدا ، زِ خدا احترام شد
٭٭٭
1- رمضان 2- بخت- اقبال 3- لجام- دهنه 4- صندوقچه 5- غلاف شمشير
حسن مصطفایی دهنوی

((۱))

لــرزش واژه هـا