انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

این روز‌ها ویروس منحوس باطن خیلی‌ها را نشانمان داد
آدم‌هایی که ثابت کردند تا خوبی خوبند
تا هستی هستند
بیمار که شدم فهمیدم
حتی عاشقترین عاشق دوران
وقتی خوب نباشی
هم نگاهش به هرزگی می‌رود ، هم زبانش به ناحق باز می‌شود
و هم دستانش برای لمس وجود دیگران به التماس خواهد افتاد
بیمار شدم فهمیدم
آدم‌هایی که روزی به خاطرشان از همه‌ی وجودم برایشان می‌گذشتم
مرا که می‌دیدند فقط به فکر بهتر گذراندن زندگیشان افتاده اند
بیمار که شدم فهمیدم
اویی که به خاطره دوریش غصه خوردم
به خاطر نداشتنش رنج کشیدم
به خاطر آمدنش خدا را هم قسم دادم
همین حالا ، همین لحظه درون خوشی‌هایش غرق شده
بیمار که شدم فهمیدم
آدمها فقط برای خودشان ارزش قائلند
وقت خطر دیگر محبوب و عشق را نمی‌فهمند
جایی خواندم
آدمها به اندازه‌ی یک سر دردشان هم برای خوب شدن حالت تلاش نمی‌کنند
وقتی نا امید شدند می‌روند و می‌روند و در پی خانه ای دیگر می‌گردند
بیمار که شدم فهمیدم
گوش شنوای خوشی‌های خیلی‌ها شده ام
تیشه‌ی خالی کردن عقده‌های خیلی‌ها شده ام
بیمار که شدم فهمیدم
آدمها تا وقتی یکدیگر را دوست دارند که باری نباشند بر دوش یکدیگر
بیمار که شدم فهمیدم
هیچ سنگ صبوری بهتر از مادر نیست
هیچ تکیه گاهی بهتر از مادر نیست
بیمار شدم و فهمیدم
آنهایی که نیستند غصه خوردن ندارند
رنج کشیدن برای آدم‌هایی که